Sunday, January 04, 2009

İçimden Bi Ses


dün gece nöbetteyim.. bir telefon..

Timurcum müsait misin?.. ağlayan bir ses tonuyla..

n’oldu canım, niye ağlıyorsun?

konuşmaya ihtiyacım var Timur..

tamam konuşalım, ama ağlamak yok, üzülüyorum..

çok mutsuzum Timur.. nişanlımla yürütemiyoruz.. olmuyor..
5 senedir beraberiz.. elimden gelen her şeyi yaptım, ama olmuyor..


içimden bi ses, “acaba doğru insanla mı konuşuyorsun?.. malum, karşındaki şahsiyetin en uzun ilişkisi bir yıl..”

olabilir canım.. lütfen ağlama..

seni de tutmuyorum di mi?

hayır canım, konuşabiliriz..

niye üzülen hep ben oluyorum?.. bu ilişki bitmeli diyorum, evlenirsem boşanırım diyorum, ama bırakamıyorum.. niye?

kendine güvenmiyor musun?

ya da bu erkekten başkasını bulamam mı diyorsun?

evet, öyle diyorum..

yapma.. dünyadaki tek erkek o değil..

güzel bi bayansın.. işin var.. harika bi ailen var..

biliyorum, ama öyle düşünüyorum..

lütfen öyle düşünme..

ayrıca, beni taşıyamadığını düşünüyorum..

içimdeki o ses “şu taşıma meselesini bi türlü anlayamadım”

niye öyle dedin?

herşeyime karışıyor.. şunu yapma, bunu yapma..

anladım.. klasik bi Türk Erkeği'yle karşı karşıyayız..

bi hasta var.. sonra konuşalım olur mu?
lütfen üzülme..

içimdeki malum ses,

“kadın olmak gerçekten zor”

“hele Türkiye’de”





* yeni yılın ilk günü Eymir'deydim.. Alabalık ve Amasra Salatası'yla beraber :)

2 comments:

Noni said...

Arkadaşına tek tavsiyem hayatta hep güçlü olsun, sadece bir erkeğin kendisini iyi hissetmesine izin vermesin yoksa ilerde daha çok üzülür...

Timur said...

Nonicim,

hayatta hep güçlü olmak.. rüya gibi.. kolay olmuyor çoğu zaman..

önemli olan dibe vurduğunda elinden tutup seni yukarıya çekebilecek dostlarının olması.. sevgili bile bazen yetmiyor..