Martılar ve Master

Beşiktaş’tan Üsküdar’a giderken çektim bu fotoğrafı .. önceki yazımda bahsettiğim İstanbul tatilimin son günü..

kışla dalga geçen, yazdan kalma bir günde, elimde fotoğraf makinem, kuruldum motorun en arkasına, yani kıç tarafına..

motor giderken en arkada ben, benden arkada martılar.. onları izlerken, ne zaman karşıya geçtiğimi anlamadım bile..

farkındayım; hayat hızından hiçbir şey eksiltmeden devam ediyor.. martı hızında geçiyor günler..

Master da bitti.. lakin nasıl bitti, ne zaman bitti, inanın farkında bile değilim..

güzel anılarla ayrılıyorum, okulumdan..

Yasemin her zaman ki gibi geç geldiğinde ve "üff çok yorgunum" dediğinde, "Yasmincim çay ister misin?" dediğimi ve Yasemin'in “hayır istemiyorum” demesine rağmen yine de kantinden çay alıp geldiğimi hatırlıyorum :)

Yeliz yanıma gelip, “merhaba canım, nasılsın?” deyip bana sarıldığında, “daha sıkı sarıl canım, nefesimi kes” dediğimi hatırlıyorum :)

okula her zaman ilk gelen Işıl’ı bir köşede otururken gördüğümde, yanına gittiğimi ve Işıl'ın “doktorcum ben kendimi çok iyi hissediyorum, bırakıcam şu ilacı” dediğini hatırlıyorum :)

Devrim'le okulun bahçesinde yaptığımız geyikleri özlüyorum.. okul çıkışı Devrim’in evine gidip, teras katındaki sohbetlerimizi hatırlıyorum..

Zafer’in ERCP yaparken yaşadıklarını dinlemekten hiç bıkmayan beni hatırlıyorum :)

Pınar’ın “ya adamlar 400 istiyo, şu makaleyi sen çevirir misin?” dediğini hatırlıyorum :)

kısacası, master denince, arkadaşlarımı hatırlıyorum ve hatırlamak istiyorum..

gerisi sadece bir etiket.. belki ileride birisi sorarsa diye..

"Master yaptınız mı?"

"EVET YAPTIM"